kaszka

Dzisiaj sobie wracalam z Kaska ze szkoly... Najpierw kawalek ja odprowadzilam a pozniej ruszylam na angielski. I wtedy je zobaczylam... Nie zwrocilam na nie uwagi, bo byly inne... tylko dlatego, ze nie moglam wyjsc z podziwu jakie one sa szczesliwe! Nie moglam oderwac wzroku. Patrzyly na siebie porzadliwie, a ich wargi muskaly wzajemne delikatnie. To naprawde bylo piekne! Przez chwile nawet im zazdorcilam, ze sa takie szczesliwe i nie obchodzi je nic poza uczuciem jakie ja laczy...

Kiedys to sie zmieni, prawda? Caly swiat wreszcie nabierze barw,rozpromieni sie, rozkwitnie niczym kwiaty na lesnej polanie... Kwiaty stana sie wonne jak nigdy dotad, dookola bedzie rozbrzmiewac muzyka.

Czekam z niecierpliwosci na ten dzien. Kiedy wszytko sie dla mnie zmieni, a inni beda patrzec z zadroscia...Wtedy wreszcie beda mogla oddychac tak lekkko jak nigdy dotad, a przy sobie bede czula bliskosc...

Tak poprostu... nic mi sie nie chce :( I nawet gloopi telefon doprowadza mnie do placzu.... nawet durne drzewo, ktorega cien rusza sie za oknem... Ja chyba mam naprawde cos nie tak z glowa!!!

Nie majac w calym swoim zyciu takiej osoby, ktora przytuli w chwilach zalamania, wytrze lzy gdy nie mozemy powstrzymac cierpienia... to straszne... wrecz tragiczne. Nie wyobrazam sobie jak mozna by byo zyc nie majac bliskiej osoby, ktora martwi sie o ciebie jak nikt inny. "Jesli na lozu smierci mozesz powiedziec, ze miales piecu przyjaciol to znaczy, ze twoje zycie bylo wspaniale...". Ja narazie niestety patrze jak wszyscy moi przyjaciele odchodza, a przeciez "prawdziwy przyciel to ten, ktory jest z nami, gdy inni odeszli"...:( Niestety teraz moge powiedziec praktycznie trzem osobom: "Jesli mialbys dozyc stu lat... chce zyc o jeden dzien krocej, zeby nie musiec zyc bez ciebie"....

***

bedac ptakiem rzeczywistosci

zapominam marzyc

nie chce kojarzyc oblokow na lazurowym niebie

nie chce zyc ze swiadomoscia istnienia

chce odleciec daleko w przestrzen

zapomniec o szarych wspomnieniach